donderdag 2
september 2010 |
Peuter Joël overleeft op wonderlijke wijze val in het
water |
Wij hebben onlangs ook een verdrinkingsongeval
meegemaakt. Onze zoon Joël heeft 5-15 minuten in het
water gelegen, voordat hij gevonden werd. De arts van de
traumahelikopter schreef in zijn rapport: verdronken.
Toch is het dankzij wonderen van God heel goed
afgelopen! Het waargebeurde, bijzondere verhaal kunt u
hieronder lezen.
Peuter Joël overleeft val in het water.
De arts noteert: ‘verdronken’
God doet nog steeds wonderen. Die boodschap dragen Bram
en Corina Verschoor, nadat hun tweejarige zoon Joël op
wonderlijke wijze een val in een sloot overleefde.
Het gezichtje onder het blonde haar is blauw, de ogen
zijn gesloten. Joël geeft geen enkel teken van leven
meer. De arts van de traumahelikopter noteert in zijn
verslag: ‘verdronken’. De nachtmerrie van elke ouder
lijkt voor Bram en Corina op dinsdag 27 juli bikkelharde
werkelijkheid te worden. Hun tweejarige peuter Joël is
aan het eind van de middag in de sloot achter hun huis
aan het Oosteinde in Wijngaarden terechtgekomen. Hoe
lang precies weten ze niet, maar tussen de vijf en
vijftien minuten ligt hij in het water. Het is al een
wonder dat hij na reanimatie weer adem begint te halen,
maar de medici zien het somber in. Hersenbeschadiging
door gebrek aan zuurstof, daar gaat iedereen van uit.
Foto rechts± Een paar weken later, op dezelfde plek.
Joël eist vakkundig de aandacht van zijn moeder op, die
het verhaal van het wonderlijke herstel van haar kind
onder woorden brengt. Aan niets is te merken dat hij
eind juli met loeiende sirenes naar het ziekenhuis werd
gebracht en op de intensive care terechtkwam.
|
|
Op dinsdag, 27 juli om ca. 17:30 uur is Joël ( 2 jaar) in de
sloot achter het woonhuis in Wijngaarden terecht gekomen. Zijn
broer Timo (5 jaar) zag hem liggen en waarschuwde zijn vader.
Hij heeft Joël voor dood uit de sloot gehaald en naar huis
gedragen. De moeder van het kind is meteen gaan reanimeren en
vader heeft 112 gebeld.
Joël was helemaal blauw, slap en koud. Hij vertoonde geen enkel
teken van leven, ook niet tijdens het reanimeren. Ondertussen
waren zijn ouders constant voor hem aan het bidden. Ze waren
radeloos, want ze dachten echt dat ze Joël verloren hadden. Zij
hebben ook leven over hem uitgesproken in de naam van Jezus.
Hierna sloeg het reanimeren aan en begon hij zelf adem te halen
en zachtjes te huilen! Kort daarna arriveerden de ambulance
teams en de politie. Ook de traumahelikopter was opgeroepen,
maar deze was per abuis verderop in Wijngaarden geland.
De
arts van de traumahelikopter heeft Joël thuis onderzocht, een
eerste behandeling gegeven, een infuus aangebracht en zuurstof
toegediend. Joël ademde toen wel, maar verder reageerde hij nog
nergens op. Het ambulancepersoneel zei dat dit kwam omdat zijn
hersenen zonder zuurstof zijn geweest. Terwijl de arts en het
ambulancepersoneel bezig waren om Joël te stabiliseren, had
moeder Corina enkele vrienden uit hun evangelische gemeente
gebeld om gebed te vragen voor Joël. Zij hadden daarna o.a. alle
gemeenteleden gebeld en zij hadden weer andere christenen
gebeld. Zo waren er in korte tijd veel mensen voor Joël aan het
bidden. Toen Joël stabiel genoeg was, is hij naar het Sophia
Kinderziekenhuis in Rotterdam gebracht.
Joël staat dapper naast zijn
ziekenhuisbed |
Bij de spoedeisende hulp werd Joël langzaam opgewarmd
(hij was onderkoeld) en er werden longfoto’s gemaakt.
Ook werd er bloed afgenomen bij hem. Joël moest op de
IC blijven ter observatie. Zijn hartslag, hartritme,
saturatie, ademhaling en bloeddruk werden constant in de
gaten gehouden. Men zei dat er bij dit soort gevallen
complicaties kunnen optreden zoals een longontsteking of
een tegenreactie van het lichaam op verdrinking,
waardoor symptomen van een tweede verdrinking kunnen
optreden.
Doordat de hersenen van Joël zonder zuurstof zijn
geweest, bestond het risico dat hij een
hersenbeschadiging had opgelopen. De saturatie
(zuurstofgehalte in het bloed ) was te laag. Joël kreeg
daarvoor nog steeds zuurstof toegediend. Ook kreeg hij
via een infuus vloeistof toegediend om zijn bloeddruk
weer op peil te brengen. Zijn ademhaling was veel te
snel en onregelmatig. Hij hoestte ook steeds, vanwege
het slootwater dat nog in zijn longen zat.
‘s Nachts bleef vader Bram bij Joël en overdag bleef
zijn moeder bij hem. In de loop van de nacht is Joël
steeds actiever geworden en hij ging weer volop praten!
Hij wist bijvoorbeeld gedetailleerd te vertellen hoe hij
in de sloot gevallen was. Hij vertelde dat hij een balk
in het water gegooid had. Die balk was zwaar en toen was
hij er zelf ook in gevallen. Hij vertelde dat hij toen
onder water ging en helemaal nat was, dat het donker
was, dat hij geen adem kon halen en papa niet kon
roepen, omdat zijn mondje vol water zat. Hij zei dat het
heel eng was.
Halverwege de nacht begon hij een eigengemaakt lied te
zingen; aan het einde ervan riep hij luidkeels drie keer
”halleluja!” door de IC. Ook had hij het steeds over het
liedje van kerstfeest. Later ontdekten zijn ouders dat
hij het lied "Ere zij God" bedoelde. Dit vonden zij wel
heel bijzonder!( Zou hij even in de hemel geweest zijn?)
Aan het einde van de nacht mocht het zuurstofmasker eraf
en tegen de morgen was Joël stabiel genoeg en werd de
meeste bewakingsapparatuur verwijderd. |
De dag daarna was Joël meteen erg actief. Hij praatte volop,
wilde alle slangetjes, snoertjes en het infuus lostrekken en hij
wilde uit bed. De saturatie in zijn bloed was nog te laag en
daarom moest hij nog aangesloten blijven op de monitor om de
saturatie te meten. Daarom mocht hij nog niet uit bed. Wel mocht
mocht Joël van de IC naar de mediumcare. De kinderarts besloot
om hem preventief een 7-daagse antibiotica kuur te geven om
eventuele longontsteking te voorkomen. Op dat moment had hij nog
verhoging en de arts hoorde ruis bij zijn longen (
waarschijnlijk vocht van vuil slootwater).
Omdat er in het Erasmusziekenhuis in Rotterdam op de MC geen
plaats was, is Joël woensdagmiddag met de ambulance naar het
Beatrixziekenhuis in Gorinchem gebracht. De saturatie was nog
steeds niet maximaal (100), maar rond de 92. Daarom werd deze
nog steeds bewaakt. Doordat Joël steeds moest braken, bleef de
penicilline niet binnen en moest deze steeds opnieuw toegediend
worden. Waarschijnlijk zat er nog vies slootwater in zijn maag,
waardoor hij snel misselijk werd, zei de verpleegkundige. Het
viel op dat Joël heel alert was. Hij maakte grapjes en hij wist
alles nog. Hieruit bleek dat hij waarschijnlijk geen
hersenbeschadiging had opgelopen! Dit vonden ze in het
ziekenhuis een wonder. Ook vonden ze in het ziekenhuis dat Joël
wel heel veel kracht had om te herstellen! Zijn ouders zagen dit
als een gebedsverhoring!
Nog een dag later ( 29 juli) was de saturatie in zijn
bloed weer goed. Ook zijn lichaamstemperatuur was weer
normaal. 's Middags bleef de antibiotica er in en daarna
werd Joël uit het ziekenhuis ontslagen. Hij hoeft zelfs
niet meer terug te komen voor controle! De kinderarts
kon geen ruis meer horen bij zijn longen. Ze vond het
wel wonderlijk dat Joël zo snel weer hersteld was, dat
hij zelfs geen hersenbeschadiging er aan overgehouden
had en dat hij ook geen longontsteking gekregen had,
ondanks het vieze slootwater dat hij binnengekregen had.
De kinderarts zei: “Hier moet wel een hogere macht de
hand in hebben gehad”. Zijn ouders hebben haar verteld
dat zij wel weten wie die hogere macht is: hun
liefdevolle Vader in de hemel !
"Met Joël gaat het nog steeds heel goed ! Hij is weer
heel levendig en reageert precies hetzelfde als voor het
ongeval. Als je hem nu ziet, zou je bijna niet geloven
dat hij ruim een week geleden helemaal slap, blauw en
koud was, niet ademde en nergens op reageerde... Het is
zo'n verschil! We kunnen er gewoon niet over uit. Het is
alsof we Joël voor de tweede keer van God gekregen
hebben", zegt zijn moeder. God deed wonder op wonder;
Joël is niet alleen weer tot leven gekomen, maar hij is
ook nog eens heel snel hersteld en bovendien heeft hij
geen hersenbeschadiging opgelopen, hij heeft geen
longontsteking gekregen en er zijn geen complicaties
opgetreden! Hij is zelfs niet eens verkouden geworden,
ondanks dat hij onderkoeld is geweest. Zijn ouders
hebben tot nu toe bij Joël ook helemaal niets gemerkt
van een trauma of angstige dromen, ondanks dat hij nog
heel gedetailleerd weet wat er gebeurd is . Ook dit is
wonderlijk. Het hele gezin heeft overigens geen last van
een trauma gehad. God doet geen half werk; het wonder is
compleet! Aan God alle dank en eer!!
We hopen dat deze getuigenis ook een bemoediging voor Uw
persoonlijke situatie. In Mattheus 19 vers 26 staat dat
wat bij mensen onmogelijk is, wel mogelijk is bij God.
Hij is machtig om meer te doen dan wij kunnen bidden of
denken ( Efeze 3 vers 20) ! Gods zegen toegewenst! |
Joël wijst naar de plaats vanwaar hij
te water raakte |
|